Yonassis: Iron mike στο mic, δέξου hits με style να πέσεις καταγής στο πλάι. Πέφτουν kicks στο hi δίχως tricks για hype, παίζει και να βγεις off-site. Είσαι δύο drinks και bye, το ραπ σου κιτς και bite, θέλεις diss για να μπεις στο vibe. To tribe με λυρικά flips γαμάει, κάνε χώρο όταν η μήτρα skills γεννάει. Με skills πετάει πάνω από την πόλη που ‘ναι πήχτρα. και ενέργεια τραβάει σαν ρουφήχτρα. Άσε κάτω τα σκήπτρα, ο τροχός γυρνάει, μ ’άλλος στη ζωή χρωστάει κ’ άλλος δίνει λίτρα. Πλήκτρα με τύμπανα πολέμου ηχούν, για όσους λένε πως δεν έχουμε όσα αρκούν… -Ποιος τους γαμάει; πάντα θα έχουν κάτι να πουν μα τα γραπτά μας μένουν, τα λόγια πετούν. ΒΟΣ-Φ: Έχω 2020 λόγους για να σε κάψω, παίζουν ράπερς κατσαρίδες και πρέπει να τους ψεκάσω, σα το raid, το ξέρεις η ομάδα μου είναι οι rage, δε παίρνεις προφυλάξεις σε μολύνει σα το AIDS. Rest in Peace, το φτύνω μέχρι πτώσης τελικής, το φτύνω με ωμότητα και δώσεις τεχνικής, say cheese, εκείνος που το θέλει λέει please όμως δεν αρκεί αυτό, πρέπει και να προσπαθείς. Σου φέραμε το γνήσιο, δεν έχει παραπλήσιο, κλεισμένος μες το σπίτι και διαβάζω Χρόνη Μίσσιο, ξάπλαρα στον ίσκιο, στην κατσαρόλα ΜΙΣΚΟ, το ψύχος στην καρδιά δεν το θερμαίνει το αιρ κοντίσιο. Θέλει αγάπη κι έναν φίλο καλό, πως να κερδίσεις την σελίδα δίχως φύλλο καλό; Είμαι στον θάλαμο θανάτου, ηχογραφώ, το μόνο πράγμα που με εκφράζει, φέρνω ήχο καυτό.

ΒΟΣ-Φ: Μέρος δεύτερο, οξύ όχι ουδέτερο, άνοιξα την πύλη βγάζω ελεύθερο τον κέρβερο, τάση προς έμετο, καούρες και κομμάρες, στο μάτι μου γυαλάδες μένω ξύπνιος για βδομάδες. Για μήνες στον σκοπό μου σαν τον Ίωνα, οράματα θολά μα ότι έβλεπα σημείωνα, του χρόνου πλήρωμα, πρωτιές που κατοχύρωνα, μου βγαίνει δυνατό χωρίς διατροφικό συμπλήρωμα. Διαταραχές και κρίσεις πανικού, βραδιές ανάλαφρες με χρήση μανιντού, αναπάντητες στην κλήση του Θεού, οι αλήθειες μου αμάσητες στην κρίση αλλουνού. Είμαι στο booth καίω mcs, άμα ρωτάς πως γίνεται μπέσα, τους λέω λέξεις, κακές σκέψεις, έχω στον ύπνο μου επισκέψεις, δεν θα τα παρατήσω πριν απ’ την στιγμή της στέψης. Deltah: Έχουν βαρεθεί κι οι ίδιοι το ραπ τους, τη σάπια σπορά τους, κλωτσάν τον κουβά πριν αποκτήσουνε το στάτους. Αντίπαλοι με εμάς πάνε ξυπόλητοι στους κάκτους, όταν μηχανές ανάψουν καταλήγουν με φόρα στους κάδους. Δεν κάνω πλάτες, είμαι οι πλάτες, όποιον κι αν φωνάξουν, θα φάνε από δικό τους τις μπάτσες γιατί δε σκαμπάζουν. Δε πειράζει, άστους να διασκεδάζουν, τρέχουν μια δρασκελιά μου να φτάσουν, τρέχω τα σκέλια μου οι μπάτσοι μη ψάξουν. Ο βασιλιάς πετάει το στέμμα του, πηδά απ’ τον πύργο, Με ακούν ξινίζουνε τα μούτρα τους σαν τον Ντε Νίρο, Δεν έχει θέση στη χαβούζα τους για ένα θρύλο, εκτός αν είναι Κ9 δε τρέχω από κανένα σκύλο. Χύμα την πατέντα δίνω, και δαγκώνουν, γιατί φτύνω και σκαλώνουν σαν να πίνω ενώ είμαι ο οδηγός τους, κοιτάν τη λάμπα για να δουν το φως τους, αυτός που ήταν μαθητής μου ηταν ο πιο σοφός τους. Δεν έχω τρόπους, φτύνω στο ποτό τους, δε θέλουνε ραπ, θέλουν είτε κλόουν είτε κλώνους. Το τσουλάν με χίλιους πόνους, δε θα μπουν στο σύλλογο μου, γίνανε ρεντίκολο και γράφω τον επίλογο τους. Yonassis: Έχω την δύναμη προβλέπω το κακό, προλαβαίνω, κατεβαίνω απ’ το βαγόνι πριν τον εκτροχιασμό, σε πεδίο ηχητικό, που σε βάζει στο ψητό, Ταφισιγμα, βλέπεις από χιλιόμετρα καπνό. Μονοπάτι μυστικό που δε διαβαίνεις, κ αν είσαι οπού και εγώ στο θέμα μπαίνεις. Ότι δίνεις παίρνεις. Κ αυτό που παίρνεις δεν είναι πάντα το ίδιο. Κρατάμε ως εδώ, συχνά κρυφά από τον ήλιο. Μάθε να εκτιμάς ότι δικό σου έχεις, ρίξε τον εγωισμό σου αλλιώς μάθε να φεύγεις. ...Αν ξένος είσαι, ξένος μένεις, μα αν είσαι δικός μου μοναχός σου δεν ξεμένεις. Κάν' τις πράξεις αφού δεν καταλαβαίνεις, Yonassis, τρομερός όπως ο Dennis. Μέσα από την ομίχλη 50-50 όπως ο Αρτέμης. Εσύ; 100% mc τον παίρνεις

ΒΟΣ-Φ: Tο mic είναι στο booth εγώ απέξω, άνοιξε μου για να παίξω, όσα χτυπήματα αντέξω, στο εγγυώμαι πως θα τους τα επιστρέψω. Danny the dog γυρνάω στη πόλη σκυλί, πετάω φωτιές σε μια γεμάτη βιτριόλι σκηνή, στεκόμαστε όλοι γυμνοί, η αλήθεια παίρνει μέτρα, κινούμαστε σκυφτοί μες τα στήθια μια πέτρα. Μελλοθάνατοι, κι όμως αθάνατοι, με προσεγγίζει η μούσα όμως δεν την θέλω, γάμα τη, όλοι wannabe και γλυκανάλατοι, ρίξαν την πρωτεύουσα πάνω μου, Βος κουβάλα τη. Kι' εγώ είμαι εδώ να ρίχνω αλάτι στις πληγές, έχω πάντα μια γυαλάδα μες το μάτι κι ένα verse, λένε χάθηκες στο χθες, τους έχω αφήσει πίσω, το μένος μένει μέσα μου και πρέπει να το φτύσω. Yonassis: Καπνοί και θολωμένες μνήμες, ήταν μέρες μικρές εκείνες, η ίδια λούπα για δυό μήνες, άνω κάτω το εγώ μου, για να βγούνε δύο ρίμες. Για δυό χήνες στη πλάτη βάρη, παντού ευθύνες, μα, πες μου ποιος θα τις πάρει. Για μια ωραία Ελένη δίνω μάχη σαν τον Πάρη και φλερτάρω την ζωή όσο ο χάρος με σταμπάρει. Μες το αμπάρι για καιρό, νιώθω στη γυάλα ψάρι, το μυαλό μου Βατερλό, το ίδιο τροπάρι διατελώ, που να πάρει, στο τέλος θα πάρουν για τρελό. -Μου λένε, “ως εδώ και μη παρέκει”. Τα γούστα της καρδιάς το μυαλό δεν επιτρέπει. -Χαλιέμαι, για δυό φράγκα μες τη τσέπη, μα πράττω επειδή το θέλω όχι επειδή πρέπει. Αθάνατος: Άνοιξε μου, είμαι ο εκλεκτός, ανοιχ’ τα μάτια και τα αυτιά σου δέξου flows. Από κομμάτια στίχους flows λένε ότι όσο ζεις μαθαίνεις μα εγώ βλέπω τελικά ότι όσο ζεις πεθαίνεις. Όλοι τρέχουν να ζήσουν όπως προλαβαίνουν. Αγάπη; Αγάπη όπως την καταλαβαίνουν. Κάθε μέρα ευλογημένοι που είναι κοντά αγαπημένοι, φίλοι και συγγενείς αυτός ο πλούτος της ζωής και η αγάπη μένει. Όσο δύσκολα η ζωή και να στα φέρνει, μόνος δεν ευτύχησε κανείς. Ένα Yo στους αδερφούς ψυχασθενείς, στους οπαδούς, δύο γραμμές φόρο τιμής στους μοναχούς που δεν τους έμεινε κανείς… Ενός λεπτού σιγής, ολόκληρη φλασιά ζωής και άκου να δεις, είμαστε πρώτα αγωνιστές μετά Mcs, ΑΝΤΙΛΗ xΤΑΦΙΣΙΓΜΑ, Athens Greece, Peace!

Yonassis: Αθήνα... Μες το τσιμέντο έχουμε πήξει και είναι μέχρι να μας στρίψει. Ανώμαλη συναισθημάτων μείξη, κοιτάμε την βιτρίνα ενώ πέφτουμε από ύψη. Το βλέμμα την αλήθεια πως να κρύψει. Αυτό που σε ανεβάζει θα σε ρίξει. Μα μην το αφήσεις να σε πνίξει, αν υπάρχει σκοπός, πεθαίνει κάθε τύψη. Κ ότι προκύψει, θα δείξει μου λες, “όχι άλλη θλίψη”, μα να φύγεις δεν θες. Μέσα στο άστυ ημέρες θολές, ενώ παιδιά με στολές σκορπάνε βολές. Γεμάτοι ενοχές, ζωή γεμάτη στρες. Μέσα στο άστυ με κουστούμια ληστές, ενώ κοιμάσαι κλείνουν δουλειές, μα “μη φοβάσαι” έρχονται εκλογές. Supreme: Γίνομαι η κοτρόνα που σπάει τη βιτρίνα, δέκα εκατομμύρια μέσα στη θυρίδα, θα με γράφουν αύριο στην εφημερίδα, ήδη την έχω κάνει ετοιμάζω τη βαλίτσα. Μ’ αυτό αν δε με δέσουν, απλά έκανα μια σκέψη. Άμα μου τη πέσουνε αυτό δε θα μ ’αρέσει, γι΄αυτό ψάχνω άλλη οδό στο τι θα είναι αυτό που θα με θρέψει. Γύρω μου ο κλοιός έχει στενέψει, είμαι περικυκλωμένος σαν σκορπιός απ΄τη φωτιά, θέλουν να τινάξω εγώ ο ίδιος τα δικά μου τα μυαλά, δεν καταλάβανε καλά. Θέλουν να φάνε τη πίτα όλη με μία πιρουνιά. Σε ενοχλούν οι ξένοι μα για τα φέσια που πληρώνεις τσιμουδιά. Τίγκα περιπολικά. Καλωσήρθες πίσω στο ’67. ΒΟΣ-Φ: Κάθε μου μπάρα γραμμένη στην υπερένταση το κάνω γιατί πρέπει όλοι οι άλλοι για διασκέδαση. Τσίτα και νεύρα, μπουκάλι απ’ την εξέδρα, απανθρακώνω σκέψεις κάνω την κακία τέφρα. Πίσω μου σ ‘έχω σατανά, κακός συνδυασμός σαν την πίτσα με ανανά, ανάσανα βαθιά, άναψε το πράσινο, flashback πολέμου και στο πέτο μου παράσημο. Νοιώθω σα τον Άσημο, δράκουλας στα Εξάρχεια, σημάδεψα τα φύλλα όμως η τράπουλα είν' άθλια, κυλάνε δάκρυα, από πόνο και οργή, δε τους μιλάω άσχημα, μαλώνω με στοργή. Να χώνω μου αρκεί, δεν ψάχνω κάτι άλλο, λένε πως γαμάν στο mic μα κάπως αμφιβάλλω, δεν υπερβάλλω, το τέλος αναβάλλω, αφήνοντας μηνύματα πίσω κι αφού πεθάνω.

ΒΟΣ-Φ: Είμ' όλη μέρα με το screw face, περνάω αυτό που λέμε wasted youth phase, δεν ξέρω άμα πιάνεις τι εννοώ, άλλες μέρες στο μηδέν, άλλες μέρες στο εκατό. Γέμισα με styles και τα γεννάω σαν τοκετό κι αν πάρω σήμα απ’ τον Γιονάση θα μπουκάρω στο λεπτό. Κοζάρω που κοζάρει μ ‘έναν τρόπο θελκτικό, είναι ωραίο θηλυκό όμως τα βράδια θέλει κο. Αντισυμβατικό, άλλο συ και άλλο εγώ, μη κοιτάς που κάθε τόσο ψάχνω να φαρμακωθώ, βάζω το γιατρικό σένα ποτήρι πλαστικό γι’ αυτό και πάω να βρω τους άλλους μ ‘ένα βήμα βιαστικό. Άλλη μια νύχτα δίχως νόημα, πήξαμε στην πίεση και η πόλη μοιάζει μόλυσμα, βγάζω το πόρισμα : “Tα πάντα για το νόμισμα, τρως τα παιδιά σου, Αθήνα είσαι φόνισσα.” Refrain: Βγάζω βραδιές στη «Φόνισσα». Σε χώσανε στη μάχη δε συμφώνησα. Μην ψάχνεις να με βρεις, μετακόμισα, μα όλα τα προβλήματα προσκόμισα. (x2) Yonassis: Το κάνω με τον τρόπο μου, τον τρόπο που μ αρέσει, όταν στο mic κλωτσάω την γεύση, εκτελώ το φόβο μου. Ενδοιασμοί δεν έχουν θέση, όταν πρέπει να γεμίσεις το τραπέζι. Ξέρεις τι παίζει, δύο τέσσερα εφτά, ο χρόνος πιέζει, πρέπει να το φέρεις σωστά. Την κάθε κίνηση σου πρέπει να σκεφτείς δίπλα. Γιατί το σήμερα είναι αύριο και το αύριο αργά. Είναι σκληρό ως στα οστά. Ήρθε να κάψει speakers. Back to business, έχω να κλείσω τρύπες, ώρα για δουλειά. Το φέρνω για τους ΤσίΦτεΣ. -2020. Μετράνε αντίστροφα οι δείκτες. The funk gate keepers, είναι το Φunky-Φresh. Πρώτα πάει το T’ μετα το Φ’ μετά το S’. Πέφτουν για πίπες γιατί είναι go figures, σαν gold diggers, όλα γιατο success. Refrain: Βγάζω βραδιές στη «Φόνισσα». Σε χώσανε στη μάχη δε συμφώνησα. Μην ψάχνεις να με βρεις, μετακόμισα, μα όλα τα προβλήματα προσκόμισα. (x2)

ΒΟΣ-Φ: Βάζω τις μπάρες με τέτοιο τρόπο, που κάνω τους μεγάλους στις πιάτσες να λεν πως τό'χω, ρωτάν πως συμβαίνει κι αν θέλει κόπο, μα βγαίνει από το στόμα κι αμέσως βρίσκει στον στόχο. Mcs μόκο, το rage υπερόπλο, ποντάρουνε σε μένα σα διπλό της Bota Fogo, γράφουμε μπάρες που καίνε, ενώ δεν παίρνω σοβαρά τις σαχλαμάρες που λένε. Σα τον Riquelme, μου στήνουν τις φάσεις και τους σκοράρω, για το team, δε σολάρω, όχι jin, φερ'το γάρο. Bite-άρεις και θα σε γδάρω, γουστάρεις και θα ρολάρω παίρνω θέση μες το άρμα της μάχης και θα σουτάρω. Μπάπα μπούπα με τους ήχους του Midak, θέλω να λεν για Αντιύλη και τους στίχους που είπαν , σε δέκα χρόνια, στο πέτο γαλόνια πετώ κοθόνια, μ' ένστικτο δολοφόνου σα τον Mario Hezonja. Jimmy Thermal: Satan on the beat put your ass to sleep. Killer with the horns stupid with the beef. Fuck you really mean, I’m the cousin of sleep. Appetite for destruction looking for what to eat. Doofus, put your face where the proof is, make you eat it up like what’s cooking. That’s what’s cooking, i can smell shit brewing, stirring up the pot that’s enough that will do. Good looking-something i can do? Spit in slow mo, can’t understand cause you’re stupid. Relax your mind I get moving. Don’t know what I’m doing but really I’m the new P. Ewing. No bull, rage against fools I take the stage like Tommy with the tool. Back to school with your broke ass I back slap bitches in the face then sit back and laugh Yonassis: Ένα για το Φανκ, δυο για τα μπάσα που χτυπάν, οι μπάρες σ ακουμπάνε σε τρυπάν. Το συζητάν; Όλοι περιμένουν το συμβάν. Όλοι περιμένουμε το Μπαμ! Το μέτρο είναι το παν, μα εγώ μόνιμος έξω. Δίχως όρεξη να παίξω, θα αφήσω δύο μπάρες μετά θα σημαδέψω. ...Ούτε καν θα σε μαζέψω. Κάνω τα κονέ μου να το τρέξω. Γράφω τα κομπλέ μου έξω από το sexshop. Και αν χρειαστεί πάνω σου θα το στρέψω, σαν τον Κωστή θέλω στη πίεση να αντέξω. Τα χέρια μου protection, αν γίνει η στραβή και δεν μπορώ να το αποτρέψω. Δεν είμαι ο mc δεν έχω PlayStation. ...μα μπαίνω στο κορμί σου σαν infection.

Yonassis: Για μήνες στο τετράγωνο μου. Ένα δείγμα, δύο ηχεία, δίπλα τον αδερφό μου. Ζήτημα χρόνου, παίρνω ότι είναι δικό μου, μα του δίνω το μισό αν χρειαστεί. Το παίρνω επ’ ομού. Ακούς μωρό μου, είμαι σ ‘αποστολή, με το εγώ μου αντιμέτωπος, κάθε λέξη σπαθί. Εδώ δίνω ψυχή κι αυτό στοιχίζει μα κανείς δε μας χωρίζει όσο γυρίζει η γη. Σιγή, βλέπεις οι καιροί αλλάζουν. Προσέχεις για να έχεις, οι θεοί μας δοκιμάζουν. Δε μας ακούνε, οι απόψεις δεν ταιριάζουν γιατί όσα λέμε ζούμε και όσα ζούμε τους τρομάζουν. Δεν με εκφράζουν λόγια του αέρα και ήχοι. Να 'ταν όλα καλά μα που τέτοια τύχη. "Είσαι χωρίς δουλειά", μου λέει "έχεις αποτύχει", μα δεν το βάζω κάτω ρίχνω μεταξύ μας τείχη. Refrain: Άντε και καλή τύχη μάγκες, άντε και καλή τύχη... (x2) ΒΟΣ-Φ: Άντε και καλή τύχη, παντού με κυνηγάνε κομμάρες και μαύροι κύκλοι. Βδομάδες μετά την φρίκη, με σείραν απ’ τον πάτο δυο μάγκες και κάτι στίχοι. Έχω μέσα μου πίκρα κι έναν τόνο θυμό μα δεν στραβώνω ούτε σκαλώνω απλά στο χώνω ωμό. Βλέπεις αγχώνω τον bro, μου λέει "Βος το ‘χεις χάσει", κέρνα με μια μπύρα να την πιώ ως την στάση. Εντάξει, δεν πέφτουμε στο καναβάτσο, κι ‘ας ζήσαμε στιγμές βαριές σαν το Maracanaço. El Chacho, μάτια και στην πλάτη, πως να γυρίσει σπίτι; Είναι κομμάτια μες την μάχη. Δως του χώρο, δως του χρόνο, γεμίζει τα πνευμόνια με στίχο, όχι οξυγόνο. Δως μου πόνο, κι όχι μόνο, ρίξε τις ελπίδες σου πάνω μου, το σηκώνω. Refrain: Άντε και καλή τύχη μάγκες, άντε και καλή τύχη... (x2)